Wie denkt dat de sociale antenne van het koningspaar na hun fel bekritiseerde reis naar Griekenland – vorig jaar herfst – is
bijgesteld, zit er fors naast. Hun kapitale villa met bootje (twee miljoen) trekt onweerstaanbaar. Wat er in Nederland gebeurt,
lijkt het echtpaar nauwelijks te interesseren, al doen ze hun uiterste best het tegendeel uit te stralen. Bewogen woorden over de moord op
Peter R. de Vries en veel vertoon van ontzetting over de watercatastrofe in Limburg. Máxima toont dan haar meest betrokken gezicht,
alsof ze op het punt staat in huilen uit te barsten. Maar een dag later reisden ze per regeringsvliegtuig – de flight tracker uitgeschakeld – spoorslags af naar hun paradijsje in Kranidi.
Als ze echt hadden meegeleefd, hadden ze hun vakantie een weekje uitgesteld. Al was het maar voor de P.R.
Dat het koninklijke gezin hun vakantie niet hebben opgeschort laat zien, dat hun maatschappelijk antenne nog steeds onder de oranjerode roest zit. Het Belgische koningspaar laat zich geregeld in de rampgebieden zien, maar Willem-Alexander en Máxima hielden het na een haastig bezoekje voor gezien. Terwijl watersnoodrampen een hobby van de familie zijn. Koning Willem III kon je voor een watersnood uit zijn bed halen. Hij toonde dan zijn betrokkenheid door financiële steunverlening, wat niet echt des Oranjes is. Willem-Alexander zag het bezoek aan Limburg echter eerder als een puzzel die snel moest worden opgelost. Griekenland lonkte en dan had hij voor zijn vertrek ook nog die verdomde foto shoot in de paleistuin.
Limburg was een logistieke puzzel, die hij samen met gouverneur Johan Remkes en de betrokken burgemeesters had kunnen oplossen. Een nachtmerrie! Maar alles was uiteindelijk – vraag niet hoe! – toch opgelost. Voor de camera’s toonde hij, te midden van kolkend water – samen met Máxima -, zijn immense betrokkenheid.
Tenslotte gaat het om het plaatje. Dat is nooit duidelijker geworden dan deze keer in Limburg.
Het stel leed intens mee, zo straalde van hun gezichten af. De koning heeft gelukkig veel verstand van water. Dat bleek in 1997 toen hij plotseling verklaarde dat hij zich met watermanagement ging bezig houden. Niet dat hij ooit één dag in Delft had gestudeerd, maar dat mocht de pret niet drukken. Binnen een jaar was W.A. een veel gevraagd ‘expert’. Men kan zich verbazen hoe een volstrekte leek binnen een jaar erelid van de World Commission on Water for the 21st Century én beschermheer van het Global Water Partnership wordt. Maar wie zich verbaast, weet niet hoe de monarchie werkt. Intussen was Willem-A. niet te stuiten en bezocht hij doorlopend workshops en symposia. Geen poel of plas in het land ontsnapte aan zijn aandacht. Alleen bij het wc-potwerpen in Rhenen op Koninginnedag 2012 viel hij even uit zijn rol, maar dat ving de RVD keurig op met een onzinbericht.
Ook internationaal was hij – zoals Máxima dat op het gebied van financiële inclusie is – in aanzien. Dat bleek uit zijn voorzitterschap van het United Nations Secretary-General’s Advisory Board on Water and Sanitation. ‘Als voorzitter levert hij wereldwijd een persoonlijke bijdrage aan het oplossen van water gerelateerde problemen’, juichte ooit het NOS -journaal. Dat moet de Limburgers hoop hebben gegeven.
Je zou denken dat toen de koning de catastrofe in Limburg aanschouwde, hij spontaan besloot zijn vakantie een weekje uit te stellen. Dan zou het ergste wel achter de rug zijn. Een van zijn taken is immers het tonen van betrokkenheid bij rampen. Maar Willem-Alexander vond het welletjes. Het overlijden van Peter R., toch ook een rampzalige gebeurtenis die het land in heftige beroering bracht, vermocht hem niet te bewegen een weekje langer te blijven en in ieder geval te wachten tot na diens uitvaart.
Noch de koning, noch Máxima, noch hun dochters, noch Rutte, noch al zijn adviseurs zijn kennelijk op het idee gekomen dat uitstel zeer gepast zou zijn, zo niet de enige optie.
Maar zo denkt onze koning niet. Vakantie in Griekenland heeft topprioriteit. Daarvoor moet alles wijken. Zon, zee, villa en speedboot. Daar draait het om. En wellicht was hij benieuwd of het hek om zijn perceel, waarvoor de Nederlandse belastingbetaler 461.000 euro heeft moeten neertellen (veiligheid!) een likje verf nodig had. Zo’n hek krijgt het door die zilte zeelucht hard te verduren. Kortom: een ramp.
Dat watermanagement bestaat vnl uit het aandeelhouderschap van Arcadis (via een stichting beheer-ooit gelezen waarin ene mw Jorritsma VVD zetelt) alsook de familie Rutte (vh Heidemij) belanghebbenden zijn. Tja hoe meer watersnood hoe meer werk. De winsten van Arcadis zijn dan ook enorm toegenomen.
Het muziekonderwijs is ook niet bepaald Maxima’s prioriteit, hoewel er regelmatig in journaals filmpjes opduiken van een werkbezoek en glunderende kinderen die muziek maken op scholen, al of niet in een orkest.
Dan wordt verteld, dat haar fonds het mogelijk maakt dat scholen een instrumentenfonds hebben, muzieklessen verzorgd worden en vaak zie ik dan kinderen in een orkest spelen, met veel plezier.
Herkenbaar, want zo ben ik ook als kind begonnen: via de muziekschool en zelf met hard werken naar het conservatorium gegaan. Ik zag als leerkracht al dat vooral de hogere inkomens nog instrumenten en lessen konden bekostigen, hoewel ik van de generatie ben: Muziek is voor iedereen. Zo was toen de slogan.
Als musicus zag ik deze week de uitzending van Zembla, hoe slecht het gesteld is met de muziekscholen in Nederland en hoe funest het juist is voor kinderen uit econ. mindervermogende gezinnen dat zij op die manier nooit meer met muziek in aanraking komen. De conservatoria melden al jaren dat de aanwas van nieuwe leerlingen vooral uit het buitenland komt. Toen dacht ik aan het fonds van Maxima, dat altijd als het ei van Columbus wordt voorgesteld: gratis muziekles en instrument op de basisschool. Wat ik al vreesde: het zijn maar een paar scholen en die komen dan met haar in het journaal. De overgrote meerderheid komt slechts in aanraking met muziek, vaak een paar lessen in het hele schooljaar, door een gastdocent of een bezoek aan een muziekgebouw. Ik zag met droefheid hoe goed de Belgen het doen: wekelijks lessen op alle scholen, instrumenten. Terecht werden vele voordelen van zelf muziek maken voor kinderen opgenoemd: de ontwikkeling van het gevoelsleven, zelfexpressie, het grote plezier in het samen muziek maken. Daarom heeft men er in België ook het geld voor over, geen subsidie (zoals Erik Vloeimans terecht zei), maar leskosten.
Zo wordt het hier ook altijd afgeschilderd met het koninginnenfonds, of het hier zo ruim en royaal voor elk kind is.
Het is weer PR-Oranje, ten koste van al die andere kinderen. Maar zeg dat dan eerlijk.
Sociale antenne? Heb me groen en geel geërgerd over de jurk die ze droeg, met gaten en peperduur.
Ze heeft precies het leven dat ze zich als meisje al droomde: rijk en beroemd. Zij liever dan ik…
Tijdens het deze week gehouden bezoek aan Noorwegen, mijn tweede thuisland (kom er al heel veel jaren met regelmaat en spreek de taal). Met kromme tenen de jetset weer aanschouwd. Over het Noorse koningshuis doen ook geruchten dat men er zó eenvoudig zou zijn en de broek zelf ophoudt. Niets is minder waar, het is net zo’n geldverslindend instituut als het Nederlandse. Die gaten in die jurk zijn precies de gaten in de maagjes van sommige kinderen op mijn school, die zonder ontbijt op school komen, omdat ouders weinig geld hebben.
Die nare discrepantie dringt zich dan op bij de lange lijst van peperdure hobby’s van deze z.g. aristocratie.
De gatenkaas zit niet in die jurk, maar in het moreel kompas van deze lui.