Het porseleinen huwelijk liet zien wat er op de achtergrond gebeurde om het trouwen van Willem-Alexander met Máxima mogelijk te maken. De documentaire van BNN-VARA maakt duidelijk dat alles uit de kast wordt gehaald om de monarchie ter wille te zijn. Leugens en listen om het doel te bereiken zijn geen probleem.
Wat mij vooral opviel was het woordgebruik van politieke prominenten als Ad Melkert en Bram Peper, beiden PvdA. Als ze over het koningshuis spraken was hun toon uiterst behoedzaam. Ze zochten naar woorden waaraan niemand aanstoot kon nemen want kennelijk waren ze voortdurend bang iets verkeerds te zeggen. In normale omstandigheden is hun woordenstroom niet te stuiten. Niet dat ze dan veel zinnigs zeggen, maar op een woord meer of minder kijken ze niet. Hoe anders was dat nu.
Opvallend laf op de vlakte hield zich ook toenmalig PvdA-kamerlid Peter Rehwinkel. In de talkshow Barend & Van Dorp weigerde hij antwoord te geven op de vraag of papa Zorreguieta wel of niet welkom was bij het huwelijk. Onlangs publiceerde Rehwinkel een tenenkrommend slijmboek: Amalia. De plicht roept.
De documentaire maakte duidelijk dat praktisch alles is geoorloofd om aan de wensen van het koningshuis tegemoet te komen. Er wordt met het recht gesjoemeld en er wordt keihard gelogen.
Als Desi Bouterse als lid van een misdadig regime in Nederlands voor het gerecht kon worden gedaagd, kon Zorreguieta dat ook, dus moest de zaak tegen Bouterse van tafel. Dat was de enige manier om een proces tegen Zorreguieta te voorkomen. Jonkheer Joan de Wijkerslooth, voorzitter van het College van procureurs-generaal, wist wel hoe je zoiets kon ritselen en aldus geschiedde. Hij weigerde zich voor zijn opmerkelijke besluit op camera te laten interviewen. Heel verstandig natuurlijk, want het zou ondoenlijk zijn geweest zich daar ook maar enigszins geloofwaardig uit te kletsen.
Gevreesd moet worden dat in het geval van piloot Julio Poch het Openbaar Ministerie zich ook gewillig voor de koninklijke kar heeft laten spannen.
Diplomaat ‘Maximo’ van der Stoel pendelde zich suf tussen de immer chagrijnige premier Wim Kok en Jorge Zorreguieta en bewoog hemel en aarde om hem van het bruiloftsfeest van zijn dochter te weren. Premier Kok vertelt later met een stalen gezicht op tv dat het papa’s eigen, oprechte besluit was geweest niet op de bruiloft te komen.
Dat alles gebeurde om een vermeende ‘constitutionele crisis’ te bezweren. De kroonprins dreigde namelijk zonder toestemming van het parlement te trouwen, als hij zijn zin niet kreeg. Als hij dat echt had gedaan had hij geen koning kunnen worden. Dan hadden we geen Willem-Alexander op de troon gehad maar iemand anders uit de familie die daar volgens de Grondwet aanspraak op maakt. Overigens viel op dat het historisch besef van de beide geliefden gevaarlijk dicht bij het nulpunt kwam wanneer het dictatoriale regime van Videla, waaraan papa Zorreguieta had deelgenomen, ter sprake kwam.
De Oranjes zijn dol op het dreigen met een constitutionele crisis. Ze beseffen dat de premier hen altijd tegemoet zal komen, want een crisis rondom het populaire koningshuis leidt alleen maar tot electorale rampen. Van die kennis maken ze handig gebruik.
Zodra ze hun zin niet krijgen wordt dat paardenmiddel van stal gehaald. Het werkt. Niet dat ze ooit vrijwillig zullen opstappen, want het voortbestaan van de Oranjedynastie heeft altijd topprioriteit. Logisch, want een baan met zo’n exceptionele beloning in geld en daarnaast gratis gebruik van paleizen, inboedels, stallen, paarden, vliegtuigen, auto’s, treinen, personeel, jachtvelden en ga zo maar door laat je niet schieten. Zelfs na je pensioen, dat deftig ‘abdicatie’ heet, blijft de staat je heerlijk verwennen met exceptioneel gulle uitkeringen en materiële voorzieningen. Ex-koningin Beatrix kan dat beamen, al zal ze dat niet doen, want ze vindt het doodnormaal.
Het koninklijke salaris heet ‘uitkering’ omdat de term ‘salaris’ onder geen beding mag vallen, want dan krijg je altijd weer dat gezeur over hun vrijstelling van inkomsten- en loonbelasting. Je hebt wel wat anders aan je koninklijke hoofd.
Een saillant detail kwam niet aan bod in de documentaire: de naturalisatie van Máxima die op bevel van schoonmoeder Beatrix met ongekende voortvarendheid plaats vond. Wie Nederlander wil worden moet normaal gesproken vijf jaar hier hebben gewoond of je moet drie jaar met een Nederlander zijn getrouwd. Dat alles gold niet voor Máxima. De procedure duurde welgeteld zeven werkdagen. Géén vijf jaar. Wetten, zo moet Beatrix hebben gedacht, zijn er om opzij te worden gezet.
Al dan niet met behulp van jonkheer De Wijkerslooth.
ik begrijp – als lid van die partij – niet waarom de PvdA keer op keer de monarchie de redt.
Dat komt door de ministeriële verantwoordelijkheid. Bij de bekendste crises (Hofmans, Lockheed en huwelijk) hadden we een PvdA-premier: Drees, Den Uyl en Kok. Pech voor de partij, maar zo is het grondwettelijk geregeld. De koning blijft altijd buiten schot, de premier is verantwoordelijk.
Bedankt. Dus ze konden niet anders dan de monarchie redden? Is er geen grens aan die verantwoordelijkheid?
Bij staatsinrichting, vast onderdeel van het vak geschiedenis, op de middelb. school leerde ik:
Deze constructie komt uit de Grondwet, wet 42 lid 2 en bevat dus de onschendbaarheid van de koning en binnen zekere grenzen ook die der andere leden van het Koninklijk Huis.
Die wet stamt uit 1848 (god betere het!) en ondanks wat stemmen tot verandering in de afgelopen eeuwen, nog steeds van kracht. Internet geeft hetzelfde aan.
Een wet, zo krom als een hoepel en uit het jaar Kruik.
Door een samenloop der dingen waren het inderdaad PVDA-premiers die de kastanjes uit het vuur moesten halen, maar dat hadden net zo goed anderen van politieke kleur kunnen zijn.
Daarom vind ik deze tv-serie weinig zoden aan de dijk zetten: oude structuren blijven al eeuwen in stand en dezelfde zetten worden vaak herhaald. Daarom oude koeien uit de sloot halen: alles blijft altijd bij het oude, het feodale systeem binnen de monarchie en hun machtsmiddel van een ev. crisis: Overigens ben ik van mening dat leiders/dragers van misdadige regimes in het buitenland te allen tijde in eigen land moeten worden berecht, vroeger en nu. Nederland heeft al meer dan genoeg problemen.
Omdat ik in streng christelijke ben opgevoed heeft het even geduurd voor ik tot de ontdekking kwam dat de koninklijke familie inderdaad op geld belust is, alleen aan zichzelf denkt en geen empathie voor een ander heeft. Wat ze ook deden het werd atijd wel weer goedgepraat met bijvoorbeeld de opmerking dat ze nu eenmaal allemaal vreemd gaan in die kringen. En dan de verbeelding die ze hebben en de eigengereide houding die ze erop nahouden. Walgelijk.
Toen Maxima pas in Nederland was en ze nog als een schoothondje achter haar Prins van Oranje aandrentelde en als hij maar even een teken gaf meteen deed wat hij wilde
vond ik haar nog te verdragen.
En waarom moet een Koning perse jagen, dat is toch zo onderhand ook wel uit de tijd –
ze kunnen elkaar toch ook wel ergens anders ontmoeten. Maar Maxima praat toch alles goed in haar eigen belang natuurlijk net als de monarchisten want die halen God er ook
nog eens bij. Dus zijn ze voorbestemd of zoiets en er is niets erger dan mensen die daarvan overtuigd zijn.
Enfin ik lees graag uw commentaar.
E. Dijkstra.
Reptielen houden van bloed en adenochroom
In tegenstelling tot briefschrijfster hierboven, had ik al op zeer jonge leeftijd een enorme hekel aan het koningshuis, maar dat zal meer aan de grote, oranje en dus domme strikken gelegen hebben, die ik op koninginnedag moest dragen dan dat ik het al kon verwoorden.
Gisteren zag ik Maxima stront scheppen vanuit een stal, NL doet. Er zijn mensen die dat elke dag doen, van dieren, van mensen in de zorg,. maar dan is er nooit een camera bij, zonder al deze ophef. En vaak krijgen ze er niets voor of een karig loon in de zorg. Dan krijg ik weer dezelfde afkeer als toen met die oranje, opgelegde strikken, die ik meestal al na korte tijd losrukte. Nu zap ik weg, want NL doet altijd, alleen de Oranjes zelden.